از آن پس بر آمد ز ايران خروش

پديد آمد از هر سوى جنگ و جوش‏

سيه گشت رخشنده روز سپيد

گسستند پيوند از جمّشيد

برو تيره شد فرّه ايزدى

بكژى گرائيد و نابخردى‏

پديد آمد از هر سوى خسروى

يكى نامجوئى ز هر پهلوى‏

سپه كرده و جنگ را ساخته

دل از مهر جمشيد پرداخته‏

يكايك ز ايران بر آمد سپاه

سوى تازيان بر گرفتند راه‏

شنودند كان جا يكى مهترست

پر از هول شاه اژدها پيكرست‏

سواران ايران همه شاه‏جوى

نهادند يك سر بضحاك روى‏

بشاهى برو آفرين خواندند

ورا شاه ايران زمين خواندند

كى اژدهافش بيامد چو باد

بايران زمين تاج بر سر نهاد

از ايران و از تازيان لشكرى

گزين كرد گرد از همه كشورى‏

سوى تخت جمشيد بنهاد روى

چو انگشترى كرد گيتى بروى‏

چو جمشيد را بخت شد كندرو

بتنگ اندر آمد جهاندار نو

برفت و بدو داد تخت و كلاه

بزرگى و ديهيم و گنج و سپاه‏

چو صد سالش اندر جهان كس نديد

برو نام شاهى و او ناپديد

صدم سال روزى بدرياى چين

پديد آمد آن شاه ناپاك دين‏

نهان گشته بود از بد اژدها

نيامد بفرجام هم زو رها

چو ضحاكش آورد ناگه بچنگ

يكايك ندادش زمانى درنگ‏

بارّش سراسر بدو نيم كرد

جهان را ازو پاك بى‏بيم كرد

شد آن تخت شاهى و آن دستگاه

زمانه ربودش چو بيجاده كاه

ازو بيش بر تخت شاهى كه بود

بران رنج بردن چه آمدش سود

گذشته برو ساليان هفتصد

پديد آوريده همه نيك و بد

چه بايد همه زندگانى دراز

چو گيتى نخواهد گشادنت راز

همى پروراندت با شهد و نوش

جز آواز نرمت نيايد بگوش‏

يكايك چو گوئى كه گسترد مهر

نخواهد نمودن ببد نيز چهر

بدو شاد باشى و نازى بدوى

همان راز دل را گشائى بدوى

يكى نغز بازى برون آورد

بدلت اندرون درد و خون آورد

دلم سير شد زين سراى سپنج

خدايا مرا زود برهان ز رنج